پول هوشمند (Smart Money) چیست؟

پول هوشمند (Smart Money)، سرمایه‌ای است که توسط سرمایه‌گذاران سازمانی، خبره‌های بازار، بانک‌های مرکزی، صندوق‌ها و دیگر خبره‌های مالی کنترل می‌شود، که البته در اصل یک اصطلاح بود که به شرط‌بندی‌های ایجاد شده توسط قماربازان باتجربه و موفق اتلاق می‌شد.

پول هوشمند همچنین نیرویی است که بازارهای مالی را تحت تأثیر قرار داده و آن‌ها را به حرکت در می‌آورد؛ نیرویی که غالباً توسط قدرت‌ها و بانک‌های مرکزی اعمال می‌شود. لازم به ذکر است مقیاس سرمایه‌گذاری در پول هوشمند بسیار بزرگتر از سرمایه‌گذاری‌های خرد است.

بررسی مفهوم دقیق پول هوشمند (Smart Money)

پول هوشمند (Smart Money)، پولی است که توسط افرادی باتجربه، آگاه، مطلع و «با دانش کافی»، سرمایه‌گذاری می‌شود. شواهد تجربی نشان می‌دهند که سرمایه‌گذاری در زمینه پول هوشمند از سرمایه‌گذاری در حوزه پول غیرهوشمند همواره نتیجه بهتری ارائه داده است.

علی‌رغم اینکه شواهد تجربی اندکی، برای اثبات عملکرد بهتر پول هوشمند وجود دارد، اما این جریان‌های پولی بر بسیاری از روش‌های نوسان‌گیری تأثیر می‌گذارند.

اصطلاح «پول هوشمند» به قماربازانی برمی‌گردد که از ورزشی که در آن شرط‌بندی می‌کردند، اطلاعات و دانش عمیقی داشتند (اطلاعاتی که مردم عادی از آن محروم بودند). دنیای سرمایه‌گذاری نیز به همین شکل است.

مردم تصور می‌کنند که پول هوشمند توسط افرادی که درک کاملی از بازار دارند یا با اطلاعاتی که یک سرمایه‌گذار عادی نمی‌تواند به آن‌ها دسترسی داشته باشد، سرمایه‌گذاری می‌شود. از این ‌رو، به نظر می‌رسد زمانی که الگوهای معاملاتی سرمایه‌گذاران سازمانی از سرمایه‌گذاران خرد جدا می‌شود، پول هوشمند شانس موفقیت بیشتری دارد.

پول هوشمند (Smart Money)، همچنین به نیروی جمعی پول کلانی اشاره دارد که می‌تواند بازارها را به حرکت درآورد. در این زمینه، بانک مرکزی نیرویی است که از پول هوشمند حمایت می‌کند و تریدرهای خرد از این پول‌های هوشمند سود کسب می‌کنند.

در زمینهٔ قمار، پول هوشمند مربوط به کسانی است که با شرط‌بندی‌ امرارمعاش می‌کنند. بسیاری از قماربازان پول هوشمند، برای تصمیم‌گیری در مورد میزان و چگونگی شرط‌بندی از الگوریتم‌های ریاضی تاریخی استفاده می‌کنند.

تشخیص پول هوشمند

از آنجایی که افراد با دانش پنهانی و یا اطلاعات بیشتر، اغلب با سرمایه بیشتری وارد یک سرمایه‌گذاری می‌شوند، بنابراین می‌توان نتیجه گرفت که پول هوشمند اغلب با حجم معاملاتی بیش‌ از حد معمول شناسایی می‌شود، به ویژه زمانی ‌که داده‌های عمومی کمی برای توجیه این حجم وجود داشته باشد. با این ‌حال، شواهد بسیار کمی برای تأیید این سوءظن وجود دارد.

از منابع اطلاعاتی که تقریباً به‌طور انحصاری توسط فعالان آگاه‌تر بازار تولید می‌شوند، قیمت‌گذاری سهام و شاخص‌ها هستند. چنین اطلاعاتی برای سرمایه‌گذاران و معامله‌گران آموزش ندیده پیچیده و گیج‌کننده است و بنابراین، طبیعتاً این به نفع فعالان آگاه‌تر بازار خواهد بود. دانستن اینکه دارندگان پول هوشمند چه کسانی هستند و در کجا سرمایه‌گذاری می‌کنند، برای سرمایه‌گذاران خردی که به دنبال دریافت سود از پول‌های هوشمند هستند، مثمر ثمر خواهد بود.

برخی از ارائه‌دهندگان داده از روش‌ها و منابع داده مختلفی برای گروه‌بندی داده‌های معاملاتی معامله‌گران تجاری و غیرتجاری استفاده می‌کنند. یکی از این منابع، به گزارش تعهد معامله‌گران (COT-Commitment of Traders) معروف است.

این داده‌ها، به‌طور هفتگی توسط کمیسیون معاملات آتی کالا (CFTC) منتشر می‌شوند. بسیاری از تحلیل‌گران از این اطلاعات برای شناسایی معاملات آتی که توسط سرمایه‌گذاران آگاه‌ انجام می‌شود، استفاده می‌کنند. در بررسی نمودار «پول هوشمند در برابر پول غیرهوشمند» باید تفاوت‌های قابل تشخیص در نحوه موضع‌گیری این دو گروه در بازار را تشخیص داد.

با این ‌حال، تحلیل‌گران نمودار باید توجه داشته باشند که یک مطالعه نموداری که عملکرد قیمت (Price Action) را به‌ عنوان پول هوشمند یا پول غیرهوشمند برچسب‌گذاری می‌کند، مستعد مشخصه‌يابي‌های نامعتبر است.

هر اقدام سرمایه‌گذاری نمی‌تواند تنها از طریق عملکرد قیمت، هدف اصلی سرمایه‌گذار را نشان دهد. علاوه بر این، بازدهی یک سرمایه‌گذار خرد و حتی حرفه‌ای‌ترین مدیران سبدهای پرتفو، اغلب با بازدهی شاخص مکانیکی سرمایه‌گذاری در طول زمان مطابقت ندارند.

مقیاس پول هوشمند

سرمایه‌گذارانی همانند وارن بافت (Warren Buffett)، که دنبال‌کنندگان فراوانی دارند، سرمایه‌گذاران پول هوشمند (Smart Money) محسوب می‌شوند، اما مقیاس و بزرگی فعالیت آن‌ها همیشه در نظر گرفته نمی‌شود.

زمانی که ذخایر نقدی شرکت بافت، Berkshire Hathaway، انباشت شده و سرمایه‌گذاری نمی‌شود، قطعاً به معنی این است که وارن بافت فرصت‌های ارزشمند بسیاری را در بازار از دست داده است.

با این ‌حال، مقیاس سرمایه‌گذاری بافت متفاوت است. بنابراین، به طور مثال یک سرمایه‌گذاری 25000 دلاری در مقایسه با سرمایه‌گذاری یک میلیارد دلاری، چیز قابل‌توجهی نیست.

پول هوشمند بافت به‌ جای خرید سهام، شرکت‌ها را خریداری می‌کند. سرمایه‌گذاران سازمانی در حد و اندازه‌های بافت برای تأثیر کلی سبد پرتفو، به مقیاس‌پذیری نیاز دارند.

بنابراین، زمانی که پول هوشمند راکد باقی مانده و برای یک سرمایه‌گذاری اختصاص داده نشده، صرفاً به معنای این نیست که هیچ فرصتی برای سرمایه‌گذاری وجود ندارد، زیرا این پول شاید آنقدر بزرگ باشد که مدیر سرمایه‌گذاری نتواند آن را در شرکت‌های متوسط و کوچک سرمایه‌گذاری کند.